همه چیز در مورد انسولین رایزودگ ، نحوه مصرف انسولین رایزودگ

مقایسه انسولین رایزودگ و رژیم لانتوس - نوورپید

انسولین رایزودگ (RYZODEG 70/30):

همان طور که گفته شد انسولین رایزودگ یک ترکیب از دو نوع انسولین است: انسولین دگلودک (طولانی‌اثر) و انسولین آسپارت (سریع‌الاثر). این ترکیب به نحوی طراحی شده که بتواند هم کنترل قند خون سریع و هم پایدار را فراهم کند.

انسولین آسپارت به سرعت پس از تزریق اثر کرده و باعث کاهش سریع قند خون پس از وعده‌های غذایی می‌شود، در حالی که انسولین دگلودک به تدریج جذب می‌شود و اثر طولانی‌تری دارد که این امر باعث می‌شود که سطح قند خون در طول روز پایدار بماند. رایزودگ معمولاً ۱ بار در روز و با وعده اصلی غذا تزریق می‌شود.

رژیم لانتوس - نوورپید

رژیم لانتوس و نوورپید شامل استفاده از دو نوع انسولین مجزا است: لانتوس (انسولین گلارژین) که یک انسولین طولانی‌اثر است و نوورپید (انسولین آسپارت) که یک انسولین سریع‌الاثر است. لانتوس معمولاً ۱ بار در روز و در همان زمان تزریق می‌شود تا بتواند سطح قند خون پایه را در طول روز و شب پایدار نگه دارد. از سوی دیگر، نوورپید قبل از هر وعده غذایی تزریق می‌شود تا بتواند افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا را کنترل کند. این رژیم معمولاً نیاز به چندین تزریق در روز دارد: ۱ بار برای لانتوس و ۳ بار یا بیشتر برای نوورپید.

مقایسه طول اثر

انسولین دگلودک در رایزودگ دارای طول اثر بیشتری نسبت به لانتوس (انسولین گلارژین) است. دگلودک می‌تواند تا ۴۲ ساعت اثر کند، در حالی که اثر گلارژین معمولاً بین ۲۰ تا ۲۴ ساعت است. از طرف دیگر، انسولین آسپارت در هر دو رژیم به عنوان انسولین سریع‌الاثر عمل می‌کند و اثر آن به سرعت پس از تزریق شروع می‌شود، اما مدت زمان اثر آن نسبتاً کوتاه است و نیاز به تزریق‌های مکرر قبل از هر وعده غذایی دارد.

مقایسه دوز مصرف

در رژیم رایزودگ، بیماران معمولاً ۱ تزریق در روز انجام می‌دهند که شامل هر دو نوع انسولین است. این کار باعث کاهش تعداد تزریقات روزانه و افزایش راحتی بیماران می‌شود. در مقابل، رژیم لانتوس - نوورپید نیاز به چندین تزریق در روز دارد: ۱ بار برای لانتوس و ۳ بار یا بیشتر برای نوورپید که این امر می‌تواند برای برخی بیماران دشوار باشد.

به طور کلی، رایزودگ به دلیل ترکیب دو نوع انسولین در یک تزریق، راحتی بیشتری برای بیماران فراهم می‌کند، در حالی که رژیم لانتوس - نوورپید ممکن است کنترل دقیق‌تری بر سطح قند خون داشته باشد، اما نیاز به تزریقات بیشتری دارد.

مکانیسم عمل انسولین رایزودگ

همان طور که پیش‌تر به آن اشاره شد انسولین رایزودگ (RYZODEG 70/30) ترکیب دو نوع انسولین (انسولین دگلودک و انسولین آسپارت) است. انسولین دگلودک یک انسولین طولانی‌اثر است که به منظور کنترل پایدار قند خون در طول روز و شب استفاده می‌شود. مکانیسم عمل این انسولین به گونه‌ای است که پس از تزریق، مولکول‌های انسولین دگلودک در بافت زیرجلدی تجمع یافته و به تدریج به جریان خون وارد می‌شوند. این تجمع و انتشار آهسته باعث می‌شود که انسولین دگلودک به طور پیوسته و طولانی‌مدت در بدن فعال باشد.

از سوی دیگر، انسولین آسپارت یک انسولین سریع‌الاثر است که برای کنترل افزایش ناگهانی قند خون پس از وعده‌های غذایی استفاده می‌شود. مکانیسم عمل انسولین آسپارت به گونه‌ای است که به سرعت پس از تزریق جذب شده و شروع به کاهش قند خون می‌کند. این انسولین با تغییر در توالی آمینواسیدی انسولین انسانی ایجاد شده که باعث افزایش سرعت جذب آن می‌شود. این تغییرات باعث می‌شود که انسولین آسپارت به سرعت پس از تزریق در دسترس بدن قرار گیرد و افزایش قند خون پس از غذا را کنترل کند.

نحوه عملکرد ترکیبی انسولین رایزودگ

ترکیب انسولین رایزودگ به گونه‌ای است که انسولین آسپارت به سرعت پس از تزریق اثر می‌کند و افزایش ناگهانی قند خون پس از وعده‌های غذایی را کنترل می‌کند، در حالی که انسولین دگلودک به تدریج و به طور پیوسته جذب می‌شود و کنترل پایدار قند خون در طول روز و شب را فراهم می‌کند. این مکانیسم دوگانه باعث می‌شود که بیماران با یک تزریق روزانه بتوانند هم افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا را کنترل کنند و هم نیاز به تزریقات مکرر روزانه را کاهش دهند.

انسولین رایزودگ معمولاً ۱ بار در روز و با وعده اصلی غذا تزریق می‌شود. این روش تزریق باعث راحتی بیشتر برای بیماران می‌شود و کنترل بهتری بر سطح قند خون فراهم می‌کند. همچنین، این ترکیب باعث کاهش خطر افت ناگهانی قند خون و افزایش پایداری سطح قند خون می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که انسولین رایزودگ یک گزینه موثر و راحت برای مدیریت دیابت باشد.

نیمه عمر و تیتراسیون اولیه انسولین رایزودگ

نیمه عمر انسولین رایزودگ عمدتاً تحت تأثیر جزء انسولین دگلودک آن قرار دارد که به عنوان یک انسولین طولانی‌اثر طراحی شده. انسولین دگلودک با تشکیل مولتی‌هگزامرها در محل تزریق زیرجلدی به تدریج جذب شده و یک پروفایل طولانی‌مدت از جذب انسولین را فراهم می‌کند. به دلیل این جذب تدریجی، نیمه عمر انسولین دگلودک حدود ۲۵ ساعت است، اما اثرات آن می‌تواند تا ۴۲ ساعت نیز ادامه یابد.

از آنجا که رسیدن به وضعیت پایدار (Steady State) برای انسولین دگلودک حدود ۳ تا ۴ روز طول می‌کشد، در چند روز اول پس از شروع درمان، باید با احتیاط دوز انسولین تنظیم شود.

در این مدت، ممکن است سطح قند خون بیمار بالاتر از حد مطلوب باشد، اما افزایش دوز باید به تدریج و با نظارت دقیق صورت گیرد. توصیه می‌شود که تغییرات دوز به فواصل ۳ تا ۴ روز انجام شود تا از خطر افت ناگهانی قند خون جلوگیری شود و بدن فرصت کافی برای تطبیق با دوز جدید داشته باشد.

تیتراسیون اولیه انسولین رایزودگ

تیتراسیون اولیه انسولین رایزودگ باید با دقت و تحت نظارت پزشک صورت گیرد. در شروع درمان، بیمارانی که قبلاً انسولین دریافت نکرده‌اند، باید با یک دوز پایه شروع کنند و به تدریج دوز را افزایش دهند تا به دوز مطلوب برسند.

بیماران باید به طور منظم سطح قند خون خود را اندازه‌گیری کنند و تغییرات دوز بر اساس نتایج اندازه‌گیری‌ها و پاسخ بدن به انسولین صورت گیرد. به طور کلی، توصیه می‌شود که دوز انسولین هر ۳ تا ۴ روز یک بار افزایش یابد تا به سطح مطلوب کنترل قند خون برسد.

در روزهای اولیه درمان، ممکن است بیماران با سطح بالای قند خون مواجه شوند، اما افزایش دوز نباید به سرعت انجام شود. این روش کمک می‌کند تا از افت ناگهانی قند خون جلوگیری شود و بدن به تدریج به دوزهای بالاتر انسولین عادت کند. همچنین، بیماران باید به علائم هیپوگلیسمی و هایپرگلیسمی توجه داشته باشند و در صورت نیاز با پزشک خود مشورت کنند.

ارتباط با وضعیت پایدار (Steady State)

رسیدن به وضعیت پایدار برای انسولین دگلودک معمولاً ۳ تا ۴ روز طول می‌کشد. این مدت زمان برای تطبیق بدن با سطح ثابت انسولین ضروری است و باعث می‌شود که دوز انسولین به طور پایدار و مؤثر عمل کند.

در این مدت، بیماران باید از تغییرات ناگهانی در دوز انسولین خودداری کنند و صبور باشند تا بدن به دوزهای جدید عادت کند. پس از رسیدن به وضعیت پایدار، می‌توان دوز انسولین را بر اساس نیازهای فردی بیمار و نتایج کنترل قند خون تنظیم کرد.